Internet Protocol

دنیای آی پی ها

 

 

 آی پی‌ها دارای ۴ کلاس هستند:

 نام دامنه

 DNS

 پورت

 پروتکل

 

     در اینترنت به طور کلّی می‌توان همهٔ رایانه‌ها را به دو دسته تقسیم کرد. سرویس‌گیرنده / سرویس‌دهنده (Client / Server). سرویس‌دهندگان، خدماتی را (مانند وب و FTP) برای سایر سامانه‌ها فراهم می‌کنند و سرویس‌گیرندگان، سامانه‌هایی هستند که برای دست‌یابی به این خدمات، به سرویس‌دهندگان وصل می‌شوند. یک رایانهٔ سرویس‌دهنده می‌تواند چند سرویس را فراهم کند. برای مثال روی یک سرویس‌دهنده، یک نرم‌افزار وب سرور و میل سرور نصب کنیم.

     یکی از استفاده‌های اینترنت شرکت در گروه‌های مختلف اینترنتی است مثل مجموعهٔ گروه‌های اینترنتی یاهو (Yahoo!). کسانی که می‌خواهند عضو این نوع گروه‌ها شوند باید یک ID در یاهو داشته باشند که این کار بسیار ساده‌ای است گروه‌های یاهو به بخش‌های بسیار متنوّعی تقسیم می‌شود که در صفحهٔ اوّل یاهو گروپ (Yahoo! Group) دسته‌بندی‌های آن وجود دارد.

 

نشانی آی‌پی

 

     اینترنت یک شبکهٔ رایانه‌ای بین‌المللی متشکل از شبکه‌های رایانه‌ای کوچک‌تر است که با روش سوییچینگ بسته‌ها و با رعایت پروتکل TCP/IP و پروتکل اینترنت و چند پروتکل ارتباطی دیگر، پیوند دارند و به مبادلهٔ داده می‌پردازند. به هر رایانه در اینترنت یک (و در مواقعی چند) نشانی منحصر به فرد به نام «نشانی پروتکل اینترنت» اختصاص داده می‌شود که به اختصار آن را آی‌پی می‌گوییم. آی‌پی از چهار بخش عددی تشکیل شده که با نقطه از هم جدا می‌شوند (مانند ۱۹۹٫۲۱۱٫۴۵٫۵). هر بخش می‌تواند از ۰ تا ۲۵۵ باشد (۸ بیت یا ۱ بایت). پس ۲ بتوان ۶۴ آدرس مختلف داریم. هر رایانه در اینترنت آی‌پی یگانه‌ای دارد (در این مورد استثناهایی وجود دارد). سرویس‌دهندگان اینترنت عموماً آی‌پی‌های ثابتی دارند که تغییر نمی‌کند. رایانه‌هایی که با خطّ تلفن به اینترنت وصل می‌شوند آی‌پی پویا دارند، یعنی در هر تماس، آی‌پی آن‌ها را ISP اختصاص می‌دهد و احتمالاً هر بار که به اینترنت وصل می‌شوند آی‌پی متفاوتی می‌گیرند. برای دیدن آی‌پی رایانه خود می‌توانید از برنامه winipcfg.exe (در ویندوز ۹۵ و ۹۸ و ME) یا ipconfig.exe (در ویندوز ۲۰۰۰ و XP) استفاده کنید. اگر از لینوکس یا یونیکس (یا سیستم‌های مبتنی بر آن‌ها) استفاده می‌کنید، از دستور ifconfig استفاده کنید.

 

 

آی پی‌ها دارای ۴ کلاس هستند:

 

·                     کلاس A: عدد اوّل از ۰ تا ۱۲۶. مثال:۱۲۶٫۲.۳٫۱

·                     کلاس B: عدد اوّل از ۱۲۷ تا۱۹۱. مثال: ۱۵۴٫۵.۱٫۵

·                     کلاس C: عدد اوّل از ۱۹۱ تا ۲۲۳. مثال:۲۰۳٫۵۲٫۴۵٫۸۱۲

·                     کلاس D: عدد اوّل از ۲۲۳ تا انتها. مثال:۲۵۴٫۲۳٫۵۴٫۹

 

نام دامنه

 

DNS

 

    (سیستم نام حوزه) وظیفه ترجمه نام سرویس‌دهندگان را به آدرس IP دارد. فرض کنید آدرس سایت www.mhkb.blogfa.com را در جستجوگر تایپ می‌کنید. کاوشگر این نام را به سرویس‌دهنده DNS در ISP شما می‌فرستد. سرویس‌دهنده DNS با برقراری ارتباط با سرویس‌دهنده نام ریشه (root name server)، سرویس‌دهنده نام com را پیدا کرده و آدرس IP ی mhkb.blogfa.com را از سرویس‌دهنده com بدست می‌آورد. در مرحله بعد با DNS در mhkb.blogfa.com تماس می‌گیرد تا نشانی IP سرویس‌دهنده وب www.mhkb.blogfa.com را بدست بیاورد.

 

پورت

 

     هر کامپیوتر سرویس‌دهنده سرویس خود را از طریق یک درگاه فراهم می‌کند. برای هر سرویس یک پورت. برای مثال اگر یک سرویس‌دهنده سرویس وب و FTP را فراهم می‌کند، سرویس‌دهنده وب روی پورت ۸۰ قابل استفاده‌است و FTP روی پورت ۲۱ قابل دسترسی است. بنابر این سرویس‌گیرنده از طریق آدرس IP و پورت به یک سرویس‌دهنده متصل می‌شود.

     اگر یک سرویس‌دهنده اتصال به یک پورت را (از بیرون) قبول کند و اگر دیوار آتش از پورت‌ها محافظت نکند، شما می‌توانید به پورت متصل شوید و از سرویس آن استفاده کنید. این شماره‌ها اجباری نیستند. شما می‌توانید یک نرم‌افزار وب سرور را نصب و آن را روی پورت ۹۱۸ یا روی هر پورت آزاد دیگر قرار دهید. در این صورت اگر نام حوزه xxx.yyy.com باشد برای متصل شدن به سرویس‌دهنده باید از آدرس زیر استفاده کنیم: xxx.yyy.com:۹۱۸ اگر شماره هیچ درگاهی را مشخص نکنید کاوشگر تصور می‌کند که سرویس‌دهنده روی پورت ۸۰ است.آدرس پورت‌ها محدود است.

 

پروتکل

 

     زمانی که سرویس‌گیرنده از طریق یک پورت خاص به سرویس‌ دهنده وصل شد، می‌توانیم از طریق یک پروتکل به سرویس ‌دهنده دسترسی داشته باشیم. پروتکل یک راه از پیش تعریف شده برای گفتگو با سرویس ‌دهنده‌ است. همچنین پروتکل‌ها متن ساده و قابل درک توسط انسان هستند. فراموش نکنید پروتکل قبل از آدرس‌های اینترنتی می‌آیند. برای مثالhttp://www.web.com که http:// پروتکل وب است یا ftp://ftp.site.com که ftp:// پروتکل FTP یا انتقال فایل است. شاید ساده‌ترین پروتکل، پروتکل Daytime باشد. اگر با پورت ۱۳ روی یک سیستم که از daytime پشتیبانی می‌کند متصل شوید سرویس‌دهنده، زمان جاری را بر می‌گرداند و ارتباط را قطع می‌کند.

 

تعداد آی پی آدرس های اينترنتی فعلی رو به اتمام است

     آی تی ایران - رشد روز افزون تلفن های هوشمند، تلویزیون های اینترنتی و سایر دستگاه هایی که به اینترنت متصل می شوند باعث کاهش تعداد آدرس های آی پی شده به طوری که نتایج یک تحقیق نشان میدهد تعداد آدرس های آی پی نسخه چهار تا سال 2012 به پایان می رسد.

     متخصصان همچنین معتقدند که پروتکل فعلی اینترنت محدودیت هایی را در زمینه ارایه محتوای مالتی مدیا و ارتباطات از جمله در زمینه آی پی موبایل، شبکه های P2P و تماس های ویدویی ایجاد می کند اما نسخه شش آدرس های اینترنتی که هم اکنون به شکل محدود و اغلب در بخش آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرد به راحتی می تواند چنین مشکلاتی را مرتفع کند.

     براساس تخمین IDC تا سال 2012 در حدود 17 میلیارد دستگاه به اینترنت متصل می شوند و این این در حالی است که تعداد آدرس های اینترنتی نسخه چهار هم اکنون بالغ بر چهارمیلیارد و 300 میلیون است. آی پی نسخه شش 128 بیتی و آی پی نسخه چهار 32 بیتی است و به همین دلیل آی پی نسل جدید امکان اتصال تعداد بیشتری از دستگاه ها را به اینترنت فراهم می آورد.

     بر این اساس دولت ایالات متحده با در نظرگرفتن بودجه ای تمام شبکه های فدرال را ملزم کرده تا سال 2008 امکان انتقال داده های تحت آی پی نسخه 6 را فراهم آورند.با این حال تا سال 2010 تنها 30 درصد از خدمات دهندگان اینترنتی از آی پی نسخه 6 پشتیبانی می کنند

     برای ارتقا از آی پی نسخه چهار به آی پی نسخه 6 چه میزان اعتبار لازم است؟ براساس تخمین NIST/RTI در مجموع از سال 1997 تا سال 2025 در حدود 25.4 میلیارد دلار برای این ارتقا لازم است. که از این میزان 1.4 میلیارد دلار سهم شبکه های زیرساخت، 23.3 میلیارد برای فراهم کردن اتصال کاربران، 593 میلیون دلار سهم ملزومات کاربردی و 136 میلیون دلار نیز سهم خدمات دهندگان اینترنت است.